Tijdens deze Corona tijd worden we even stilgezet. Waarom doen we wat we doen? Wat is belangrijk? Wie moet thuis werken en wie mag naar zijn werk gaan? Opeens komt daar de term ‘vitale beroepen’ naar voren in de politiek. Die beroepen zijn blijkbaar van vitaal belang voor de maatschappij en zij die zo’n beroep uitoefenen mogen wel naar hun werk gaan en voor hun is er kinderopvang. Had ik dan toch beter vakkenvuller kunnen worden in plaats van hbo docent? En wat vind je van de ethische uitspraak van premier Rutte naar de school van Miller, dat de vrijheid van de één niet ten koste mag gaan van de gezondheid van de ander? In de waardenladder wordt de gezondheid bovenaan gesteld. De regering Rutte wil voorkomen dat straks artsen op de IC afdeling gaan bepalen wie gebruik mag maken van de schaarse IC bedden met de beademingsapparatuur e.d. en zo beslissen wie mag blijven leven en wie niet. Dat zou inderdaad ook een ramp zijn als zoiets moet plaatsvinden.

Als zo’n keuze toch gemaakt moeten worden dan zal er waarschijnlijk bepaald worden op basis van leeftijd, gezinssamenstelling, vitaliteit, en dergelijke wie voorrang krijgt op een behandeling op de IC afdeling. Er zal dan onderscheid gemaakt moeten worden tussen patiënten, hoe pijnlijk is dat? Toch is er wel begrip voor op te brengen.

Wat onbegrijpelijk is, is het onderscheid dat de Duitsers maakten in de WOII tussen joden en niet-joden. Het begon met een bordje in het Vondelpark ‘verboden voor Joden’ en het bleef stil in A’dam op 31 mei 1941. Uiteindelijk zijn tijdens de bezetting 75% van de Joden uit Nederland uitgeroeid. In Denemarken was dat slechts 1%. Hoe kan dat? De Deense historicus Bo Lidegaard geeft in zijn nieuwe boek Landgenoten de belangrijkste hoofdreden: de Denen boden collectief verzet tegen dit onrecht. Er werd collectief niet meegewerkt. Hoe dat heeft plaatsgevonden beschrijft hij in zijn boek.

Jij en ik maken dagelijks individueel keuzes. Nederland en de Verenigde Staten zijn landen die relatief hoog scoren op ‘individualisme’ volgens de methode van Hofstede. Wij leven in een land waarin wij vrij zijn om keuzes te maken. Welke keuzes leiden nu tot vrijheid en levensgeluk voor jezelf en voor de mensen om je heen. Voor de legendarische zanger die op 9 mei 2020 overleed, Little Richard werd het eind jaren’80 duidelijk. Hij koos voor Jezus Christus want Jezus maakt werkelijk vrij! Hij dacht aanvankelijk eerst dat losbandigheid en zoveel mogelijk genieten van seks, alcohol en rock & rol vrijheid zou brengen maar dat bracht hem na langere tijd alleen maar een kater. Hij ontdekte dat Jezus Christus voor zijn schuld ten gevolge van zijn egoïsme aan het kruis is gestorven en dat Jezus hem wil vergeven en tot God wil brengen. Dat inzicht bracht zo’n ommekeer in zijn leven dat hij na deze ontmoeting nooit meer dezelfde kon zijn, al bleef hij wel een entertainer. Het goede nieuws is dat God in Jezus Christus één oplossing aanbiedt voor allen op aarde. Hierbij een link naar een optreden van dezen zanger en een link naar een interview met hem op zijn 84ste.

Foto: vrijgegeven door Anna Bleker op Wikipedia